امشب بغض شکوه هایم ترکیده است می خواهم شرح سکوتم را برایت

بنگارم التهاب روزهای انتظارم را ....خاموشی شبهای بی قراریم را ........

و آوای غمناک مرغ عشقم را ....پس با تمام وجودت ناله هایم را بشنو و به

خاطر بسپارلحظه های پریشانیم را با یاد کبوتر هایی که شعر پرواز سر  

 می دهند نجوایی نیلی می بخشم با خاطره روزهای رویش گل های وصلت

گفتی :وقتی میایم که آسمان صاف باشد تا محبتم را بر تو ببارانم وقتی 

میایم که غروب دریا ساکت باشد تا عشق طولانیم را هدیه قدومت سازم

هنوز هم آسمان آبی است و غروب دریا غرق در سکوت گفتی عشق از تبار

باران است و کبوتران عاشق هم خیس از بارانند گفتی :وقتی میایی       

که سرود بهار را نرگسان مست بخوانند وقتی که یاسها ی سپید حدیث  

طراوت را بر برگهایش بنویسند گفتی :وقتی میایی که بی کرانگی دریا غرق

در سکوت باشد وقتی درس زندگی را ازباد آموخته باشی و محبت را از

 لبخند صداقت را از گل سرخ و راز را از گل شب بو ....به احساس وصالمان

سوگند همه را آموخته ام گفتی :گل نرگس را پرستیدم که نوید بخش بهار

است بهار را مقدس بداریم که سمبل وصال است وصال را دوست بداریم که

مظهر پاکی است و پاکی را عزیز بشماریم که آزمان کبوتر است پس تو ای

مفهوم نیکویی آسمان تو ای معنای زندگی و ای رنگین کمان آرزو بیا پس   

از آن همه ثانیه ها دقیقه ها روزها و سال ها انتظار و سکوت باز گرد.........

بیاتا برروی خواب خاک برروی آب برروی پرپرندگان و بررواق موج بنویسیم .

بنویسیم که زندگی همرنگ کوچه باغ های آیینه است محبت همزاد پرواز

است  و فراق همان انفجار پی در پی حباب است بنویسیم که نوازش از تبار

گونه های خیس است هنوز هم در کنار دروازه  شهر بی قراری هایم منتظر

آمدنت هستم  تو گل نرگس بهارم بودی .هستی و خواهی ماند